Praca mięśnia
Skoro mięsień się kurczy i podnosi ciężar, oczywiście wykonywa on pewną pracę. Wielkość tej pracy daje się mierzyć iloczynem ciężaru przez wysokość podniesienia czyli W gdzie W oznacza wykonaną pracę, p ciężar, a h wysokość skurczu. Do tego dodać należy jeszcze pracę wykonaną przez podniesienie środka ciężkości samego mięśnia.. Wyobraźmy sobie, że środek ciężkości znajduje się w połowie długości mięśnia i że dolny koniec uniósł się o It, to —0 ile górna i dolna część mięśnia są symetryczne— środek ciężkości wzniósł się. Przypuśćmy jeszcze, że waga mięśnia wynosiła, to praca całkowita podczas skurczu będzie :
Jeżeli po, czyli mięsień jest nieobciążony, wtedy praca wykonana jest minimalna i polega tylko na uniesieniu środka ciężkości samego mięśnia. W miarę zwiększania się ciężaru początkowo wielkość wykonanej pracy się zwiększa. Wreszcie jednak dochodzimy do takich ciężarów, przy których h znacznie opada, tak, że iloczyn ph też się zmniejsza mimo zwiększania p. Na koniec skurcz stanie się równy zeru, a tem samem i praca wykonana będzie równa zeru, gdyż mięsień nie jest w stanie podnieść ciężaru. Jeżeli nie użyjemy od razu podniet maksymalnych, to zauważymy, że praca zwiększa się pod wpływem zwiększenia siły podniety. Ale między energią podniety i pracą mięśnia bezpośredniej zależności niema. Prac? mięśnia można jeszcze obliczyć innemi metodami. Przy skurczu rzutowym równa się ona energii kinetycznej nadanej dźwigni przez skurcz (powiększone węzły chłonne pod pachami, , mielopatia szyjna objawy
)
Wielkość ta będzie: P — gdzie T oznacza moment bezwładności dźwigni, 7 prędkość kątów, nadania jej przez skurcz mięśnia.
Budowa histologiczna mięśni poprzecznie prążkowanych. Budowa mięśni prążkowanych przedstawia bardzo dużo zawiłych i Ciekawych kwestyi, któremi się zajmuje histologia; w tem miejscu ograniczymy się oczywiście tylko do ważnych pod względem fizjologicznym szczegółów. Każde włókno mięsne ma wartość morfologiczną jednej komórki. Z historyi rozwoju wiemy, że pierwotna komórka rozwoju zarodka staje się wielojądrzasta i jednocześnie się wydłuża. a w powstają włókienka kurczliwe. Ostatecznie we włóknie mięsnem można rozróżnić składniki następujące: na powierzchni błonę, noszącą nazwę sark 0I em my, we wnętrzu wiele jąder, u zwierząt wyższych ułożonych blisko powierzchni włókna mięsnego ; przy każdem jądrze grupuje się trochę niezróżnicowanej protoplazmy, która tworzy cienkie nici, rozgałęziające się po calem włóknie, a wreszcie główny składnik komórki mięśniowej tworzą t. zw. włókienka mięśniowe, Prócz tego czasach ostatnich Kołosow wykazał istnienie w mięśniach osobnych spiralnych tworów, których bliższe zbadanie być może będzie miało znaczenie dla wyjaśnienia zjawisk skurczu.
[podobne: rak podstawnokomórkowy rokowania, zespół williego pradera, trigeminia komorowa ]
Tags: rak podstawnokomórkowy rokowania, trigeminia komorowa, zespół williego pradera