Zalety i wady myografu
Drugim czynnikiem, ktory nie pozwala dźwigni podążać za ruchem mięśnia, jest tarcie. Zachodzi ono w dwóch miejscach; na osi obrotu i tam, gdzie koniec dźwigni dotyka powierzchni, na której zapisuje swe ruchy. Ten ostatni rodzaj tarcia daje się usunąć całkowicie przez zastosowanie registracyi fotograficznej, tarcie zaś na osi można znakomicie zmniejszyć, stosując zasadę osi wolnej, to jest wspierając dźwignię na dwóch ostrzach w odpowiednio wydrążonych jamkach podstawy. Obciążenie mięśnia. Przed wywołaniem skurczu musimy mięsień obciążyć, przy tem tak urządzić doświadczenie, ażeby obciążenie nie zmieniało się w czasie skurczu mięśnia. W tym celu albo przywieszamy ciężar na dźwigni myografu, umieszczając go możliwie blisko osi obrotu, w celu niezwiększania momentu bezwładności, albo też (Grlitzner) przyczepiamy do dźwigni pod kątem, wynoszącym mniej więcej 37 0, sprężynę, stosownie napiętą. Podczas skurczu mięśnia i ruchu dźwigni sprężyna się rozciąga, siła jej działająca na dźwignię zwiększa się, ale jednocześnie zmniejsza się kąt tak, że moment siły pozostaje ten sam.
Sposoby zapisywania. Możemy ustawić dźwignię myografu tak, żeby cień jej padał na szparę aparatu fotograficznego. Jeżeli podczas skurczu mięśnia za ową szparą będzie się przesuwała klisza fotograficzna, to na niej powstanie krzywa ruchu dźwigni, czyli krzywa ruchu mięśnia. Ten sam rezultat można osiągnąć, dotykając dźwignią powierzchni zakopconej i kreśląc na niej krzywą. W tym celu na końcu dźwigni umieszczamy trójkątnie wycięty kawałek papieru pergaminowego, lub cienkie piórko, które dotyka się swem ostrzem powierzchni okopconego papieru. Sposób pisania może być dwojaki : gdy dźwignia dotyka powierzchni registrującej zawsze w płaszczyznie swego ruchu, kiedy dźwignia dotyka jej swym bokiem. W pierwszym przypadku dźwignia zaczyna pisać swym końcem, ale w następnym momencie pod wpływem skurczu mięśnia nieco się podnosi, odsuwa się od powierzchni płyty i przestaje znaczyć swój ślad. Chcąc. przeto zapisać krzywą trzeba koniec dźwigni tak przygiąć, żeby elastycznością swą się wydłużał i ciągle dotykał powierzchni, na której krzywą zapisujemy. Skurcz mięśnia na powierzchni nieruchomej zaznacza się linią prostą, ale wyższą nieco, niż to odpowiada długości dźwigni. Przy registracyi fotograficznej mamy ten sam sposób pisania. Przy drugim sposobie pisania, gdy dźwignia kreśli krzywa, na powierzchni stycznej do płaszczyzny swego obrotu, trzeba pamiętać, że na powierzchni nieruchomej dźwignia kreśli luk. Krzywa mięśniowa w pierwszym przypadku wznosi się zbyt wysoko, a w drugim posuwa się bok. [patrz też: powiększone węzły chłonne pod pachami, , mielopatia szyjna objawy]
[przypisy: udar pnia mózgu rokowania, zespół marfana test kciuka, klykciny konczyste zdjecia ]
Tags: klykciny konczyste zdjecia, udar pnia mózgu rokowania, zespół marfana test kciuka